جنس «ژنرال» جور است؛ با ۴ مدعی به سمت قهرمانی

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: همیشه گفته شده که سه تیم پرسپولیس، استقلال و سپاهان امیدداران اصلی قهرمانی در لیگ بیست و دوم هستند، اما اگر قرار باشد یک ضلع چهارم هم به این جمع افزوده و مثلث قهرمانی تبدیل به مربع امیدداران شود، کدام تیم را باید وارد این جمع کرد؟

نشانه‌های موجود و نتایجی که تا به حال به ثبت رسیده، گواهی می‌دهد که تیم مورد بحث باید قاعدتاً گل‌گهر سیرجان باشد. این تیم کرمانی نه‌تن‌ها ۱۱ هفته نخست لیگ را با کسب رتبه سوم و بالاتر از سپاهان سپری کرد بلکه وقتی بعد از ۵۰ روز تعطیلی این لیگ، مسابقات از روز دوشنبه ۲۸ آذر بازگشایی شد، با پیروزی برابر تیم هوادار تهران اندوخته امتیازاتش را به ۲۴ رساند و برای مدت ۲۴ ساعت به صدر جدول رفت و عزم خود را برای ایستادن بر سکوی نخست آشکارتر ساخت.

آن‌ها خشک و فاقد انعطاف‌اند؟

دستاورد‌های این تیم در فاصله دو هفته تا پایان نیم‌فصل اول قابل توجه است و می‌توان در راه یک قهرمانی احتمالی روی آن سرمایه‌گذاری کرد. ماحصل کار مردان امیر قلعه‌نویی در ۱۲ بازی کسب ۷ برد، به‌دست آوردن ۳ تساوی و تحمل دو باخت بوده و تقاضل گل «به اضافه ۹» این تیم نیز بیلانی قابل قبول است. مهم‌تر از این دستاورد‌ها نظم و ترتیبی است که در روال بازی این تیم مشاهده شده و تاکتیک‌پذیری‌ای است که این مردان در دستور کار خود قرار داده و به ندرت از آن تخطی کرده‌اند. شاید عده‌ای بگویند تیم‌های تحت هدایت «ژنرال» در سال‌های اخیر فاقد تنوع تاکتیکی و نرمش فنی بوده و بیشتر بر روش‌های خشک و ارسال‌های بلند و ضربات ایستگاهی تکیه داشته‌اند، اما اگر هم چنین باشد و آن‌ها فاقد انعطاف باشند، با استفاده از ابزاری دست و عوامل اجرای بایسته، این سیستم با تأثیرگذاری قابل‌توجهی توسط گل‌گهر به اجرا در آمده است.

به‌دنبال فرمول موفقیت

در لیگ فوتبال ایران که هر ساله بازی‌ها در آن با بیشترین فشردگی برگزار می‌شود و فرصت استراحت اندک است، تیم‌ها اجباراً به سیستم‌های محتاطانه روی می‌آورند تا در درجه اول بازنده نباشند و با سقوط به دسته‌ای پایین‌تر میلیارد‌ها تومان سرمایه‌گذاری‌شان بر باد نرود. در این سیستم باید خواه ناخواه نه به‌دنبال ارائه فوتبال زیبا بلکه فوتبالی مؤثر و نتیجه‌بخش رفت و مراقب همه چیز بود و بی‌خیال و راحت بازی نکرد، زیرا اثر عکس می‌گذارد و تیم‌ها را به سوی شکست سوق می‌دهد. تیم‌های امیر قلعه‌نویی همین سبک و روش را داشتند و البته به دفاع صرف و احتیاط افراطی توسل نجسته و در بخش‌هایی از بازی تهاجم‌های فنی و چشم‌نواز را هم در دستور کار خود داشته‌اند، اما این مسأله که اکثر گل‌هایشان روی شروع‌های مجدد و ارسال‌های بلند و در بسیاری از موارد با ضربات سر حاصل می‌آید، نشان می‌دهد آن‌ها معتقدند فقط با این سبک از فوتبال می‌توان به موفقیت رسید و جزو تیم‌های بالای جدولی شد و برای قهرمانی جنگید و فرمولی به جز این جواب نمی‌دهد.

جدی‌تر از همیشه
سه سال خریداری مستمر مهره‌های مستعد و قوی برای اجرای هر چه بهتر این سیستم و انباشتن آن‌ها در اردوگاه سیرجان سبب شده ژنرال در اوایل زمستان ۱۴۰۱ و به فاصله کمی تا پایان نیم‌فصل اول لیگ بیست و دوم از تمامی ابزار‌های لازم برای اجرای بهینه آنچه گفتیم، برخوردار باشد. برای قلعه‌نویی، تیکدری و سهرابیان در دو کانال کناری نه‌تن‌ها فرصت‌سازی بلکه گلزنی هم می‌کنند، خدابنده‌لو و عاشوری وسط میدان را می‌چرخانند و وقتی بحث سرزنی پیش می‌آید، شاکری، تبریزی و کی‌روش استنلی حاضرند تا دروازه رقبا را بگشایند. فروزان به‌رغم گل بدی که از «هوادار» خورد، دروازه‌بان موفق برای تیم سیرجانی بوده و زمانی که این تیم زیر فشار حملات حریفان قرار می‌گیرد، امید‌های ژنرال برای دفع این تهاجم‌ها به امثال جعفری، زاهدی و علیزاده است. جنس قلعه‌نویی تقریباً جور است و این به ما می‌گوید در سومین سال سرمربیگری وی در باشگاه گل‌گهر، بخت‌های قهرمانی این تیم در قیاس با دو فصل قبلی بیشتر و جدی‌تر از همیشه است.
گل‌گهر به واقع اگر بازی عقب‌افتاده‌اش برابر آلومینیوم اراک را که قرار بود شنبه این هفته برگزار شود و به سبب ریزش برف در اراک به تعویق افتاد فتح کند ۲۷ امتیازی می‌شود و با یک پوئن برتری بر سرخابی‌ها که هر دو ۲۶ امتیازی‌اند و ۳ امتیاز رجحان بر سپاهان که ۲۴ پوئن اندوخته است، به رده نخست جدول ارتقا می‌یابد و این هم نشانه‌ای از این است که باید بخت‌های مردان ژنرال را بیشتر و پردامنه‌تر از دو فصل قبلی تلقی کرد.